pregiwati Pregiwa |
Jejer
ing Pertapan Ngandongsumawi, Begawan Sidik Wacana kaadep ingkang putera
putri pun Dewi Manuhara taksih ngrembag kawontenanipun Pertapan
Ngandongsumawi, ingkang saya dangu keti ngal guyub rukun. Ugi ngrembag
kawontenanipun wayah pun Endang Pregiwa saha Endang Pregiwati ingkang
ketingal sampun ngancik dewasa. Dene sudarmanipun, Arjuna sampun dangu
mboten nate mertinja dateng Pertapan.
Dereng rampung anggenipun pangandikan, kadadak sowanipun keng Wayah Endang Pregiwa. sumusul sowan ngarsanipun Eyangipun.Sang Begawan paring dawuh dumateng keng wayah.
Dereng rampung anggenipun pangandikan, kadadak sowanipun keng Wayah Endang Pregiwa. sumusul sowan ngarsanipun Eyangipun.Sang Begawan paring dawuh dumateng keng wayah.
Sidik
wacana : Kepriye ngger, ana pari gawe apa dene sliramu sowan
ngersaku.muga muga wae, sliramu tansah pikantuk rahayu saka gusti, lan
tansah linuar saka kabehing bebaya.
Endang Pregiwa :Awit saking pamuji Bapa Begawan, kula pikantuk rahayu. Sowan kula mboten wonten bebaya setunggal punapa, Bapa.
Sidik Wacana : Pregiwa, kok kadingaren. dene slramu katon suntrut, ana penggalihan apa, enggal matura nduk Pregiwa.
Endang Pregiwa :Makaten Bapa, kula midanget saking, para cantrik, bilih kula taksih gadah sudarma sejati, inggih punika Rama Arjuna satriya Madukara, bapa Begawan. Pramila Bapa Begawan, ku la pengin ngabekti dateng kanjeng rama Arjuna wonten Kasatriyan Madukara.
Endang Pregiwa :Makaten Bapa, kula midanget saking, para cantrik, bilih kula taksih gadah sudarma sejati, inggih punika Rama Arjuna satriya Madukara, bapa Begawan. Pramila Bapa Begawan, ku la pengin ngabekti dateng kanjeng rama Arjuna wonten Kasatriyan Madukara.
Sidik
Wacana: Ya, jagat dewa Bathara jagat, Ya aja dadi atimu,dene bapa sala
wase iki durung tau paring dawuh marang seliramu ngengingi ramamu Raden
Arjuna, kang wus suwe ora tindak rene. Sarehne kowe wus mangerti lan
sliramu wus cukup dewasa, mula aku ya kudu ngrilakake sliramu ketemu
karo Ramamu ing Kasatriyan Madukara.
Katungka
sowanipun Endang Pregiwati kanti tawang-tawang tangis, mrepegi
kadangipun sepuh pun Pregiwa, sumelang menawi ditilar madosi
sudarmanipun.
Endang Pregiwati : Kangmbok, aku melu kangmbok. Melu aring Madukara nggo leki Rama Arjuna.
Endang
Pregiwa : Pregiwati, lunga ring ngendi, wong kangmbok iya ora lunga-lu
nga.Kang mbok lagi arep njangan kara lan wedang jae dicampuri madu.
Endang Pregiwati : Kangmbok aja ngapusi, aku wis krungu dewe.
Sidik Wacana: Pregiwa lan Pregiwati, sarehne kowe sakloron wis
gamblang lan ceta wela-wela dawuhku ngengingi ramamu Arjuna, mula ing
dina iki dina kang prayoga , sliramu enggal budal menyang kasatriyan
Madukara.
Endang Pregiwa : Inggih Bapa Begawan, mangestoaken dawuh. Kanjng ibu, kula kekalih pamit lan nyuwun pangestu kanjeng ibu.
Endang Pregiwati : Kanjeng Ibu,Bapa Begawan,aku ya matur kaya kang mbok Pregiwa.
Sidik Wacana: Ya, nduk kang pada ngati ati ana ing margi. Salam ku lan ibumu kagem ramamu.
Dewi Manuhara : Ya, ngger anakku Pregiwa Pregiwati tak pengestuni.
Endang
Pregiwa lan Endang Pregiwati, budal dateng Madukara. Dereng da ngu
anggenipun nguntapaken bidalipun keng wayah kekalih,Catrik Janaloka
sowan sang Begawan Sidik Wacana.
Janaloka
: Sang Begawan kok tega kaliyan putra wayah piyambak, ing nga tase
bocah wedok taksih lare dereng dewasa. Kok dipun culaken piyambak.
Sidik Wacana: Apa karepmu. Sanajan Pregiwa Pregiwati lunga dewe tanpa ana sing nderekake, nanging wis tak jangkung lakune sanajan saka kadohan.
Janaloka
: Nanging kula mboten mantep. Kula ingkang rumaos momong nda ra
Pregiwa lan Pregiwati awit alit dugi samangke prasasat sampun kados an
ak kula piyambak. Mila kula suwun kersa ha, sang Begawan ndawuhi kula su
pados nderekake ndara Pregiwa Pregiwati, njagi kewilujenganipun.
Sidik
Wacana: Ya. Ning aku uga ora percaya. Sliramu lanang bendaramu wa don
kabeh. Apa sing bisa ndadekake aku percaya marang kowe Cantrik.
Janaloka
: Menawi makaten kula bade sumpah, saupami kula damel wirang lan nista
para bendara, selami nderekaken Ndara Pregiwa lan ndara Pregi wati, kula
bakal sengsara sa margi-margi, menawi ngaso bakal kedawahan pang ageng.
Menawi bade ngombe toyanipun asat, wusananipun kula dikro yok tiyang
katah ngantos dumugining pejah.
Sidik Wacana: Kuwi karepmu dewe anggone sumpah, aku ora ngakon. Ya wis nek ngono oyaken bocah loro kuwi, lan enggal derekna.
Janaloka : Inggih sang Begawan ngestokaken dawuh.
Cantrik Janaloka rumaos pikantuk pulung. Sampun dangu anggenipun nandang
wuyung dumateng Endang Pregiwa saha Endang Pregiwati. Cantrik Janaloka enggal
mbujung bendaranipun.
Janaloka : Ndaaaaaaara Pregiwa ……ndaraaaaaa Pregiwati
Endang Pregiwa : Pregiwati sajake ana kang celuk-celuk.
Endang Pregiwati : Kangmbok sapa ta kangmbok sing celuk-celuk.
Endang Pregiwa : Prayoga disranti sedela.
Endang Pregiwati : Iya…. Kangmbok.
Cantrik Janaloka wusanane saged nyandet lampahipun Endang Pregiwa lan En dang Pregiwati.
Jana loka : Ndara, kula kautus Bapa Begawan nderekake Ndara Pregiwa lan ndara Pregiwati.
Endang Pregiwa : iya, nanging tangane kuwi aja utak-utik wae. Risi aku.
Salajengipun
Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati kaderekaken Cantrik Ja naloka.
Samargi-margi Cantrik Janaloka tansah nggubel putri kekalih. Wusa na
lampahipun sampun tebih saking pertapan Ngandongsumawi.
Janaloka : Ndara kula aturi leren rumiyin wonten ngandap wit ageng nika.
Endang Pregiwa : Iya Cantrik, prayogane ngono, trik.
Janaloka : Pregiwa lan Pregiwati, apa kowe ki, ra krasa yen ditresnani.
Endang Pregiwa : Trik ojo ngono. Iku jenenge murang tata.
Janaloka : Dak rewangi apa bae, angger aku klakon ngrabi awakmu cah sa ka rone pi san.
Endang Pregiwa : La yen aku lan adiku Pregiwati ora gelem nglakoni, terus ke priye Trik.
Janaloka : Oh ya tak peksa tenan.
Sumpahe
Cantrik Janaloka nemusi.Angin kang silir dadi angin ageng ingkang muta
watiri,Cantrik Janaloka kedawahan pang ageng nyampluk sirahe,dawah
jengkelang. Cantrik Janaloka dawah kantaka. Nyumurupi kawontenan maka
ten, Endang Pregiwa lan Pregiwati mlajeng sarosanipun nilaraken Cantrik
Ja na loka. Mboten sawetawis dangu, Cantrik Janaloka enggal eling saking
ang genipun kantaka,pulih kados waunipun.
Janaloka
: Kok ana pang gedene semono nibani awakku, apa mandi sumpah ku Ora….
ora mandi Sang Begawan manungsa lumrah kaya aku, sang Bega wan dudu
dewa. Aku ketiban pang mono, pertanda supaya aku enggal-enggal ngoyak
Pregiwa Pregiwati. Ndara mandeg rumiyin…….….
Cantrik
Janaloka mlajeng ngetog sarosane nedya sumusul dateng lare keka lih.
Cantrik Janaloka ke telasan napas, tenggorokan garing, Cantrik Janaloka
rumaos sanget ngelakipun. mila pados toya wonten Sendang. Ningali toya
sen dang ingkang kimplah-kimplah sajak seger, Cantrik Janaloka enggal
nyruput toya sendang, nanging sanes toya ingkang dipun ombe, pranyata
wedi ing kang dipun ombe. Cantrik Janaloka gaber-gaber, sangsaya garing
tenggorok anipun.
Janaloka
: Aku kok dadi nemoni kedadeyan kang kaya ngene, sendang kang kim
plah-kimplah banyune, bareng tak ombe, banyu sak sendang iki mlayu
ningendi,iki aku malah ngombe wedi. Iki apa mandi sumpahku. Ora…ora
bakal, Sang Begawan manungsa lumprah, aku ya manungsa lumprah. Ora bakal
mandi sumpahku. Iki mono pertanda aku enggal sumusul marang gusti
Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati. Ndara ……..ndara Pregiwa……ndara
Pregiwati………..
Cantrik Janaloka, wusananipun saged nyandet lampahipun Endang Pregiwa lan En dang Pregiwati.
Janaloka
: Gusti niku pripun, kok kula ditilar piyambak. Gusti kedah atos-atos
puni ka sampun mlebet wana ingkang nggegirisi, dados sampun tebih-tebih
kalih kula.
Endang
Pregiwa : Ya, trik, aku mau budal karo ngenteni kowe. Ya. Aku ora
adoh-adoh kok. nanging kowe aja nakal trik.Nek nakal aku ya tak mlayu
maneh.
Dereng
ngantos dangu anggenipun rembagan, katungka surak mbata rubuh wadya
Kurawa njedul saking grumbulan. Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati
enggal sumingkir pados panggonan sesi ngidan. Patih Sengkuni saha wadya
bala Kurawa mrepegi Cantrik Janaloka.
Sengkuni
: Kowe kuwi sapa, Brahmana udu, wong biasa kok ya ora. Kowe arep neng
endi lan arep nggoleki sapa, la cah wadon kae sapa lan kepernah apamu.
Janaloka
: Yen kowe takon aku, aku Cantrik Janaloka, bocah loro kae putrane
Raden Arjuna, Satrya Madukara. Cah loro kae, bojoku. Kowe arep ngapa.
Sengkuni
: Aku iki tetunggule Prajurit saka Ngastina,jenengku Patih Haria Se ng
kuni. Janaloka, entuk ora entuk cah loro kae arep tak jaluk, aku iki
eyange bocah-bocah kuwi.Aku kudu nulungi, merga bocah-bocah kae arep tak
gawa aring Madu kara. Arep tak sowanke ramane, Arjuna.
Janaloka
: La kok enak temen. Aku diutus Begawan Sidik Wacana, kudu nde rekake
Ndara ku tekan kasatriyan Madukara, kok tekan alas kene,trima tak
wenehake ko we. Aku ora entuk. Nek perlu tak labuhi pati.
Sengkuni : Gede sumbarmu, piye wenehke apa ora.
Janaloka : Tetep tak gondeli, ndara Pregiwa lan Pregiwati bakal tak aturke dewe me nyang Madukara.
Sengkuni : Bocah Kurawa aja wedi kangelan boyongen Pregiwa lan Pregiwati, Can trik iki singkirna.
Bocah Kurawa : Nggih man, ngestok aken dawuh man. Ayo…….ayoooo…..
Wusana
Cantrik Janaloka mandi sumpahe,piyambakipun dikroyok tiang katah lan
dikrocok dedamel ngantos dumugi pejah. Endang Pregiwa lan Endang Pre
giwati mbengok lan mrepeki kuwandanipun Cantrik Janaloka. En dang Pregi
wa lan Pregiwati nangisi kuwandanipun Cantrik Janaloka.
Endang Pregiwa : Piye ta trik, kowe kok mati, trik aku karo sapa. Pregiwati iki terus piye mengko.
Endang Pregiwati : Apa bali neng pertapan bae kangmbok.
Sengkuni
: Nduk bocah sakarone, kowe ora susah bingung. Aku iki isih keperenah
kadange ramamu Arjuna. Kowe arep neng endi. Lan sapa jeneng mu.
Endang Pregiwa : Jenengku Endang Pregiwa lan iki adiku Endang Pregiwati.
Endang Pregiwati : Ya, aku Endang Pregiwati. La kowe kuwi sapa mbah.
Sengkuni : Aku pepatih negara Ngastina, jenengku Patih Haryo Sengkuni.
Endang Pregiwati : Oh, kowe sing jenenge mbah Seng ta mbah.
Sengkuni : Kok baseng piye, la wong aku mau esuk ya wis adus, ya wis kosokan barang.
Endang Pregiwa : Pregiwati,kowe aja sembrono, ya di ya.
Sengkuni : Ora dadi ngapa nduk, wong sing matur ya bocah ayu.
Endang Pregiwati : La sijine kuwi sapa ta mbah .
Durna: Aku iki sesepuh negara Ngastina. Jenengku Pendita Durna.
Endang Pregiwati : la kowe awit mau kok nggegem terus ta mbah,apa lagi nggegem duwit ta Mbah.
Durna: Walah nduk, nduk, aku ora tahu nggojeg duwit ta nduk. Iki tangan saka biyen ya wis kaya ngene.
Sengkuni
: Putra-putraku Kurawa kabeh.Mau miturut ature Cantrik Jana lo ka,sing
ngaku-aku bojone cah loro iki, satemene bocah wedok sakembaran isih
klebu Putrane Arjuna kang palakrama karo Dewi Manuhara putrane Beg awan
Sidik Wacana. La iki lo, sing dikarepake Prabu Kresna minangka sa ye
mbara saranane putrane Prabu Suyudana, Raden Lesmana Mandra kumara
bisa daup karo Dewi Siti Sendari.
Para Kurawa : nggih man, nggih paman, Nyadong dawuh man.
Sengkuni
: Ya, coba aku tak wawan sabda karo bocah wadon loro. Jane kowe bocah
sakloron arep menyang endi, lan arep nggoleki sapa.
Dewi Pregiwati : Ya mbah, ngene, aku karo kangmbok Pregiwa iki arep menyang Madukara. Arep nggoleki ramaku Raden Arjuna.
Sengkuni
: Tiwas kebenaran nduk, kowe sakloron isih tunggal darah karo para
Kurawa.Wong sa mana kae kapernah pakde kabeh. Kebenaran aku ya bakal
menyang Madukara, terus menyang Dwarawati, ndelok manten.
Endang Pregiwati : Ayo, kangmbok ndelok manten.
Endang Pregiwa : Pregiwati, aja gampang percaya karo liyan. Sapa ngerti ku wi para begal. Ayo Pregiwati, enggal mlayu.
Sengkuni : Dur,,, Bocahe mlayu…Bocah Kurawa aja wedi kangelan saiki oyaken ngger.
Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati lumajeng,pados kawilujengan saking re kadaya para Kurawa. Para Kurawa sami kaget dene buronipun mlajeng. Pa ra Kurawa kecalan margi, mboten sumerep dunungipun lare kekalih. Para Ku ra wa enggal sami nyebar madosi sedaya panggenan.
Sinegeg.
Raden Abimanyu dalah para Punakawan sowan dateng eyang Wiya sa ing
Ngukirahtawu, ngemban dawuh ingkang rama, Arjuna..Miturut Eyang Wyasa
Abimanyu bakal kepanggih kalian putri Sakembaran. Putri sinatriya
ingkang lahir wonten padusunan.Minangkani pamundutipun Prabu Sri Batha
ra Kresna sarana daupipun Raden Abimanyu kalian Dewi Siti Sendari.
Raden
Abimanyu ingkang kaderekaken para parepat, sampun dugi sate ngah ipun
wana gung liwang liwung,RadenAbimanyu ndawuhi ngaso sawetawis wonten
ngandapipun mandera, aturipun :
Abimanyu : Wa Semar, Nalagareng, Petruk lan Bagong, ayo pada ngaso sa we tara.
Semar : Inggih ndara. E tole, Nalagareng, Petruk, Bagong, kene-kene pada lu ngguh rene, bendaramu ngersaake ngaso sadela.
Gareng : Ya, ma, rumangsaku alas kene katon angker, ning aku seneng nde lok manuk kang pating kleper………….
Truk, Truk, kae manuk apa kok apik tenan.
Petruk
: Yen bangsane manuk, iki ya unine ya jenenge. Contone manuk deruk,
munine kuk deruk, kuk deruk,mula di jenengke manuk deruk. La, sing
tik,tik,tik kae, manuk Glatik. La, kae sing neng nduwur wit kae unine
Gaaak…gaaak..gakkk.kae manuk Gagak. Mula aku rak wis ngomong jenenge manuk kuwi unine ya jenenge.
Bagong : Truk, la manuk Srigunting kae, apa ya unine gunting…gunting, Kok kaya bakul gunting nawakake dagangane.
Semar
: E tole, pada sing ngati-ngati ya, tole, sajake ana rubeda, wit-witan
pada rungkat, pada pating blesar, iki gek arep ana apa.
Suwasana
keng sewaunipun sajak tintrim,sidem,premanem.dados pating mbraok,
pating gedebag pating gedebug,wit-witan sami bosak-basek mboten ka nten
an, ndadosaken miris ingkang mirsani, pranyata barisan buta sami nya
ndung, nyampar wit-witan ageng, pating blerik suwantenipun. Buta Cakil
me dal saking singidanipun lajeng nglunjak Raden Abimanyu kasedya kata
dah kala mangsa. Para punakawan. enggal mrepegi lan ngalang-ngalangi tumindake Para yaksa kang murang tata.
Petruk
: E..buta, kok tingkahmu kok kaya ngono. Kowe mbok enggal suming kir
bendaraku arep nerusake laku, ta buta. Jane jenengmu sapa ta.buta.
Buta
Cakil : Yen takon karo aku, aku Klantang Mimis, buri saka praja Kenca
napura. Balik kowe sapa, wong samono kae raine kok kaya truwelu.
Petruk : Pancen buta ra tata. Jenengku Edi Supetruk
Buta Cakil : Wong rupamu elek ngono jenenge kok ya ngganggo Edi. La kae sing rupane ora peta sapa jenenge.
Semar : Weeeeh,Aku Semar.
Gareng : Aku Gareng.
Bagong : Aku Bagong.
Petruk : Kang Gareng, Bagong, ayo butane singkirna. E.. buta, ra gelem lunga klakon tak taboki.
Buta Cakil : Bocah buta, ayo aja kesuwen, ayo tadah kala mangsa.
Barisan buta : Ya.. ya. Rrrrr. Rrrrrr.
Para Punakawan : ndara Abimanyu, wonten damel gus.
Wusana
dados pancakara, barisan buta nerjang Raden Abimanyu lan para Pu
nakawan. Raden Abimanyu Kasil merjaya buta cakil, salajengipun barisan
buta ngroyok Raden Abimanyu saha Para
Punakawan. Raden Abimanyu ruma os kewalahan, lajeng mentang langkap
gendewa, para raseksa sami pejah. Para yak sa ingkang taksih gesang
mlajeng salang tunjang.
Raden
Abimanyu nerasaken lampah. Dumadakan kepireng suwantenipun wa nita
kang nyuwun pitulungan. Enggal Raden Abimanyu madosi asalipun su wanten.
Mboten dangu, lajeng ketingal para pawestri pun Endang Pregiwa lan
Endang Pregiwati, ingkang girap-girap sajak ajrih, mrepegi Raden Abima
nyu. Ra den Abimanyu lajeng ndangu dateng pawestri kekalih.
Abimanyu
: Mengko ta bocah wadon, kowe sakloron iki sapa, sapa jenengmu, lan
ana pari gawe apa, kowe sakloron pada mlayu, apa ana sato kewan kang
ngoyak jeneng sira.
Endang Pregiwa : Ya, kakang, aku iki Endang Pregiwa lan iki adiku Endang
Pregiwati.
Aku arep sowan ramaku Raden Arjuna satriya Madukara. Aku di oyak-oyak
mbah Sengkuni lan mbah Durna karo wong akeh banget. Malah mau sing
ngeterake aku kakang Cantrik Janaloka uga dikroyok nganti mati kang.
Abimanyu : Nek ngono, kowe sakarone isih sedulurku dewe, aku ya putrane Rama Arjuna. Wis adi-adiku, kowe sakloron ana pungkur pun kakang.
Abimanyu : Nek ngono, kowe sakarone isih sedulurku dewe, aku ya putrane Rama Arjuna. Wis adi-adiku, kowe sakloron ana pungkur pun kakang.
Endang Pregiwati : Aku wedi banget kang, aku mbok ditulungi, wong mau isih ngoyak ngoyak kang.
Abimanyu : Iya di, aja was wasing penggalih di.
Sanajan taksih tebih,Suwanten barisan sata Kurawa pating brengok sampun kepireng. Sampun mrepegi Raden Abimanyu.
Sengkuni
: Abimanyu, aja dadi atimu Pregiwa Pregiwati entuk ora entuk tak jaluk.
Arep tak gawa menyang Dwarawati,tak sowanke Prabu Sri Bathara Kresna.
Abimanyu : Mboten saged eyang, Pregiwa Pregiwati taksih adi kula piyambak, mila bade kula sowanken dateng Rama Arjuna.
Sengkuni : Bocah Kurawa, aja wedi kangelan,iki ana gawe, Abimanyu singkirna, lan cah wadon Kae boyongen.
Wusana
para Kurawa ngeroyok Raden Abimanyu.Endang Pregiwa lan Enda ng
Pregiwati sami sumingkir. Abimanyu kuwalahan tanding kalian para Kura
wa. Sinigeg Raden Gatutkaaca ingkang taksih wonten dirgantara,ningali
ka wontenan kados makaten, enggal mandap niyup kados garuda ingkang nyam
ber mangsan. Geger barisan Kurawa salang tunjang,sami dawah napa malih
gemlundung wonten jurang. Para Kurawa bubar tangkar pados selamet.
Gatutkaca : Pangapurane di, aku kepeksa ngeridu anggomu tanding karo
barisan Kurawa, ora teges pun kakang ngremehake jeneng sira di.
Abimanyu : Mboten dados punpa kakang.
Gatutkaca : Abimanyu, kowe iki ngirid bocah wedok endi.(wonten batos: Aku sir karo sing gede, katon mranani penggalihku)
Abimanyu
: Punika putranipun Rama Arjuna. Ingkang punika Endang Pregiwa. Ingkang
setunggal malih Endang Pregiwati.Punika putranipun Rama Arjuna pa tut
an kalih Ibu Manuhara, putra Begawan Sidik Wacana saking pertapan
Ngandongsumawi. Lare-lare punika ingkang dipun kersaaken Prabu Sri Batha
ra Kres na, wonten ing sayembara pados patah sakembaran ingkang saking
ndusun nang ing taksih turun sinatriya, minangka serah serahan daupipun
Dewi Siti Sendari kalian Abimanyu.
Gatutkaca
: Nek ngono di, kanggo nylametake bocah loro iki, lan uga nyepetke
laku, Pregiwa lan Pregiwati tak pondonge, aku tak mangkat disik ya di.
Si adi Sumusula menyang Madukara.
Abimanyu
: Nyumanggaken kakang.Raden Gatutkaca mondong Endang Pregi wa lan
Endang Pregiwati nggeblas dirgantara. Raden Abimanyu lumampah re ri
katan kairingaken para punakawan. Semar, Gareng, Petruk lan Bagong ke
pontal-pontal anggenipun mlampah.
Ing
kasatriyan Madukara,Raden Arjuna taksih paring pangandikan kalian para
garwa, Dewi Wara Sembadra, Dewi Srikandi, Niken Larashati saha
Sulastri, ngrembag daupipun keng putra Abimanyu kalian putra putri Prabu
SriBathara Kresna, menawi sampun saged manggihaken patah sakembaran
lare dusun nanging taksih putranipun satriya.
Arjuna:
Ibune kulup. Wis suwe anggonku ngutus Abimanyu sowan Eyang Re si
Wyasa, nganti seprene durung ana kabare. Parandene ngengingi mupu sa
yembara Kakang Prabu Sri Bathara Kresna, seprene durung entuk gawe.
Wara Senbadra : Bapakne kulup. Disabar disik ya bapakne kulup. Aku sarta para garwa kabeh iya pada prihatin Bapakne kulup.
Arjuna: Yen mengkono ayua kita kabeh pada minta nugrahaning Jawata.
Dereng dangu anggenipun sami rembagan, katungka sowanipun Raden Gatut kaca saha para rayi Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati.
Gatutkaca : Kula ingkang sowan kanjeng Paman.
Arjuna : kaki Prabu Gatutkaca, ana pari gawe apa dene sliramu sowan kanti bocah wadon sakembaran.
Gatutkaca :
Inggih kanjeng paman, punika Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati, taksih
putera puteri paduka paman. Mangga paman, kula aturi ndangu
kawontenanipun Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati.
Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati, matur dateng ramanipun. Matur sedaya kawontenanipun awit linggar saking pertapan Ngandongsumawi, ngantos saged pinanggih kalian para raka, Abimanyu lan Gatutkaca.
Dereng ngantos dangu anggenipun rembagan,Raden Abimanyu ingkang dide rekaken Para Punakawan sampun dumugi Kasatriyan Madukara.
Abimanyu : Kanjeng rama kula ngaturaken sembah bekti rama.
Arjuna: Iya dak tampa.Mau adimu Pregiwa lan Pregiwati wis matur akeh-akeh marang aku. Kepriye anggonmu sowan marang eyang buyutmu Ngukirahtawu.
Abimanyu
: Inggih rama, sampun saged pinanggih kalian eyang buyut Wyasa.
maringi pitedah bilih kula saged manggihaken patah sakembaran sarana
dauping manten kaliyan Dewi Siti Sendari.
Arjuna:
Yen ngono aja kesuwen, Ayo Ibune kulup, Srikandi, Niken Larashati,
Sulastri. Abimanyu lan Gatutkaca, sarta uga Pregiwa Pregiwati. Kakang
Semar, Gareng Petruk lan Bagong budal menyang Dwarawati,
Raden Arjuna sarta para garwo, bidal ngagem titihan kereta kencana. Raden Abimanyu nitih kuda. Sarta Raden Gatutkaca nggegana. Para
punakawan nitih rata mbekta uba rampe pinanganten. Mboten dangu
sedayanipun sampun dugi praja Dwarawati. Ugi sampun rawuh Raden
Wrekudara saking Kesatriyan Jodipati sampun nengga wonten gapuraning
praja.
Kresna
: Kene kene adiku Arjuna, Wrekudara kene pada manjing datulaya.
Abimanyu lan Kaki Prabu Gatutkaca sarta putri sakembaran lan kakang
Semar, Nalagareng, Petruk lan Bagong. Kepenakna anggonmu lenggah.
Arjuna
: Kakaprabu Sri Bathara Kresna, sowan kula sakadang, bade ngatu ra ken
pinanganten kakung pun Abimanyu. Saha ngaturaken patah sakembaran,
Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati. Punika taksih anak kula piyambak pa
tutan kalian Dewi Manuhara putra putrinipun Begawan Sidik Wacana. Nang
ing saderengipun dugi kesatriyan Madukara, wonten margi pinanggih
rubeda. Inggih punika para Kurawa,ugi bade mbekta lare kekalih punika
dados patah wonten Dwarawati. Nanging Pregiwa lan Pregiwati mboten
purun, lajeng dibu jung. Keleresan Abimanyu sarta Kaki Prabu Gatutkaca
saged mungkasi karya.
Dereng
dangu anggenipun sami pangandikan,rawuhipun tetamu saking Negeri
Ngastina. Patih Harya Sengkuni, Pandita Durna saha para Kurawa, iring
iring Pinanganten Raden Lesmana Mandrakumara, Satriya Saro ja Binangun
ingkang sampun ngagem busana pinanganten. Geger praja Dwarawati.
Kresna: Paman Sengkuni, Bapa Pandita Durna sarta para rayi sedaya mang ga kula aturi sami lenggah ingkang sekeca.
Sengkuni
: Nggih ngger anak Prabu Sri Bathara Kresna. Kula nika kalian wak
ne,wakne Gondel sarta para Kadang Kurawa, bade ngaturaken pinangan ten
Kakung pun Raden Lesmana Mandrakumara sageda di daupaken dinten puni ka
ugi.
Lesmana Mandrakumara : Iya Wa Prabu Kresna aku didaupake saiki wae karo Siti Sendari, selak sumuk.
Kresna
: iya, ya. La saranane endi, Paman Sengkuni, kula sampun nate matur
bilih sinten mawon, punapa Abimanyu, punapa Lesmana Mandrakumara, ing
kang saged ngaturaken rumiyin patah sakembaran punika ingkang saged ku
la daupaken,Mangka wekdal samangke Abimanyu sampun saged ngaturaken
patah putri sakembaran Pregiwa tuwin Pregiwati.
Sengkuni
: heh.he.heeee, mboten saged koyo niku. Mestinipun kula ingkang sa ged
Ngaturaken patah punika, pun Pregiwa Pregiwati. Nanging dipun Be gal ka
lian Abi manyu lan Gatutkaca. Pancen bocah loro niku, awit riyin nggih
koyo niku, kurang ajar.
Kresna
: menawi kados makaten kula dereng saged nemtokaken punapa-pu napa.
Gandeng sampun wanci dalu, prayogi Paman Sengkuni sarta Bapa Pen dita
Durna saha para rayi sedaya lan uga Raden Lesmana kersa manjing won ten
Bale Wisma Dwarawati. Nanging atur kula para kadang Kurawa napa Ka dang
Pendawa,mboten kenging miwiti damel ontran-ontran wonten Praja Dwa
rawati.Sinten ma won ingkang miwiti ndamel ontran-ontraning Praja
Dwarawa ti rumiyin, daupipun kalian anak kula Dewi Siti Sendari kula
wurungaken.
Sengkuni : La, kados makaten rak sae, Para Kurawa mboten bakal ndisiki geger Praja Dwarawati.
Sesampunipun
Para Kurawa sami manjing Bale Wisma ingkang sampun ditem tok aken
kalian juru Bale Wisma. Prabu Sri Batara Kresna dawuh dateng Patih Setya
ki lan Patih Udawa saged njagi ketentreman Praja Dwarawati ing ndalu
punika.
Kresna: Kakang Patih Udawa lan Dimas Setyaki.
Setyaki :Mundi dawuh Sang Prabu.
Udawa: Mundi dawuh, sinuwun.
Kresna : Praja Dwarawati kene, lagi ana gawe. Coba waspada anggone njaga kahanane Praja Dwarawati aja nganti ana geger.
Patih kekalih : Sendika dawuh ,sinuwun.
Suwasana
ndalu ing Praja Dwarawati, ketingal sidem, premanem, namung su wan ten
jangkrik lan orong bangkong, sarta kinjeng tangis wonten petamanan praja
Dwarawati,ndadosaken sangsaya mrinding tiyang-tiyang ingkang dere ng
tilem.Semanten ugi Patih Setyaki lan Patih Udawa ingkang jagi sasana ta
mu.
Saking
pakuwon Kurawa, Raden Lesmana mboten saged tilem.Kanti mindak mindik
Raden Lesmana medal saking pakuwonipun. Ing batosipun pingin sa nget
panggih kalian Dewi Siti Sendari.
Lesmana
Mandrakumara : Kok suwe banget ta wengi iki, aku kepingin temu Siti
Senda ri, ning patunggone endi, kok pada kabeh. Coba tak mlebu kene iki
sajake patu nggone Siti Sendari.
Raden
Lesmana enggal enggal mlebet ing salah setunggalipun patunggon. Ingkang
dipun angkah patunggonipun Dewi Siti Sendari. Nanging salah kedaden,
Raden Lesmana Mandrakumara klentu mlebet wonten patunggonipun Endang
Pregiwa lan Endang Pregiwati. Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati
mbengok sarosanipun.
Endang Pregiwa : Maliiing…mallliiiing…
Endang Pregiwati : Kangmbok maling iku apa ta kangmbok. Ya wis aku tak melu mbengok. Maling …maliiiiiing……maliiing.
Lesmana Mandrakumara: Aku dudu maling kok, iki patunggone sapa kok ya peteng ngene.
Patih
Setyaki lan Patih Udawa, ingkang taksih wungon enggal mlajeng nututi
sumber suwanten. Wusana Patih Setyaki lan Patih Udawa mrepegi
patunggonipun Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati.
Setyaki : Eiii, maling, ngakua maling, sapa jenenge lan duwe karep apa lumebu rene.
Lesmana Mandrakumara : aja kurang ajar kowe, wong aku dudu maling, aku mung mlebu patunggone Siti Sendari bojoku.
Setyaki
: wong ora waras, ki genah patunggone Pregiwa Pregiwati, kok diarani
patunggone Dewi Siti Sendari. Kang Udawa, wong iki ringkusen, terus
diaturke sinuwun Prabu Kresna.
Udawa : iya di, ayo diringkus bareng.
Lesmana
Mandrakumara : Aku arep mok banda, kok enak, ya tak lawan, mrene maju,
iki lo Satriya Saroja Binangun, putra Ngastina, Raden Lesmana
Mandrakumara.
Wusana
dados pancakara, Raden Lesmana Mandrakumara saged kapikut da dos
bandan. Wonten suwanten geger, ndadosaken para Pandawa lan Kurawa sami
kaget, enggal sami menyat ningali kawontenan njawi.
Sengkuni : Iki sajake ontran-ontran, mesti Pandawa sing miwiti.
Para Kurawa : E…la kok Lesmana kang dadi bandan. Iki wis ora bakal. Kura wa iku mau bengi wis janji Kabeh kadang Kurawa ora kena metu saka pakuwon. Iki mesti gaweyane Prabu Kresna.
Sami umyeg para Kurawa manggih kawontenan ingkang mboten sae. Para Pan dawa sedaya was wasing penggalih ngelingi Endang Pregiwa lan Endang Pregiwati ingkang nembe wonten rubeda.
Arjuna : Pregiwa lan Pregiwati ana kedadeyan koyo ngene, kowe ora apa-apa, ta ngger.
Endang Pregiwa : mboten napa napa kok rama, namung kula kaget, dene won ten tiang jaler mlebet Wonten patunggon kula.
Endang Pregiwati : Iya rama, aku mau kaget ana regemeng regemeng mlebu ka mar bubukku.
Arjuna : Yen ngono dadi atur marang Kakaprabu Sri Bathara Kresna.
Sesampunipun
surya sampun sumunar, padang trawangan, Sang Prabu Batha ra Kresna,
ngaturi para tetamu Saking Pandawa lan Kurawa sami kumpul won ten
pendapa agung negara Dwarawati.
Kresna : Para rayi kadang Kurawa lan Pandawa. Kula enjing punika rumaos gela
dene wonten kedadosan kala dalu. Pramila kula nyuwun paring piterang
saking Raden Lesmana Mandrakumara sarta Pregiwa lan Pregiwati .Ngger
Lesmana Mandrakumara, jlentrehna sebab musababe ya.
Lesmana Mandrakumara : La, ya, ta wa Prabu,aku kok mok kurung neng paku
won, dene aku kepengin banget Ketemu karo bojoku Siti Sendari, mula aku mlebu kamare Siti Sendari
Kresna
: Oh ngono, dadi kowe ora salah. Ya. Sarehna sedela. Coba critakn ana
kedadeyan apa Pregiwa lan Pregiwati, critakna lan jlentrehna kedadeyan
mau bengi iki sabenere ana apa.
Endang
Pregiwa : Wa, kala dalu kula taksih tilem kalih adi kula Pregiwati,
mboten ngertos saking Pundi, kok wonten bocah lanang mlebu kamar kula,
ku la kaget, terus mbengok sarosane.
Endang Pregiwati : Iya, wa, aku kaget, nalika ana gremeng gremeng marani kasur bubukku.
Kresna Para Kadang Pandawa lan Kurawa, bareng tak teliti ke daden mau bengi iki sanyatane lupute Raden Lesmana Mandrakumara.
Sengkuni
: Prabu Kresna, aja kaya niku, niki namung akal akalane sampeyan ta
supados wurung dauping penganten saka negara Ngastina Wingi kula rak
empun ngomong, Pregiwa lan Pregiwati iku patah saka negara Ngastina,
neng ndalan dibegal kalih niku si, Abimanyu karo Gatutkaca. Pokoke Kula
mboten trima, nek nganti daupe Lesmana Mandrakumara mang wurungke.
Kresna:
Paman Patih Haryo Sengkuni, Ngengingi patah saged kula wedarke
samangke. Cobi Paman Haryo Sengkuni, pangandikan piyambak kaliyan Endang
Pregiwa lan Endang Pregiwati. Napa purun dados patahipun jengandika paman.
Sengkuni
: Endang Pregiwa lan Pregiwati, gelem ya dadi patahku, kanggo ndaupke
kangmasmu Lesmana Mandrakumara entuk Dewi Siti Sendari.
Endang Pregiwa : Aku moh mbah, aku wis dadi patah kakang Abimanyu.
Endang Pregiwati: Aku pada kangmbok Pregiwa, emoh juga.
Sengkuni : Prabu Kresna nek sampeyan kaya niku, e tak labuhi pecahing kendil wutahing Kwali.
Lesmana Mandrakumara : Pripun eyang, wurung eyang?, ora apa apa, sik ana gantine, sesuk Pregiwa tak Lamare.
Gatutkaca : Kurang ajar,mengko tak dugang tenan.
Sengkuni : Bocah Kurawa, metua njaba ngger, gawea geger neng praja Dwarawati.
Bocah Kurawa :Nggih man, sendika dawuh man, ayoooo,ayyyoo ayooo.
Kresna :Dimas Wrekudara, ladenana, ya di.
Wrekudara :Iya Jliteng kakangku, pangestumu.
Wusana kadang Kurawa lan Pandawa pancakara, Wrekudara ngasta gada Rujakpala, para Kurawa sami mlajar,bubar tangkar, wangsul dateng negari nipun.
Mboten
sawetawis dangu, Prabu Punta Dewa sarta Ratu Drupadi kaderekaken,
Nakula lan Sadewa kanti kereta kencana sampun dugi wonten Praja
Dwarawati, bade ngestreni daupipun temanten Raden Abimanyu kaliyan Dewi
Siti Sendari.
Kresna
:Yayi Prabu Puntadewa, saha para kadang Pandawa, Gandeng nega ri
Dwarawati sampun saged tintrim,mila daupipun Abimanyu kalian Dewi Siti
Sendari kita ayahi samangke mawon.
Puntadewa : Nyumanggaken Kakaprabu Sri Bathara Kresna.
Kanti
Gamelan Kebo Giro, pinanganten kakung Raden Abimanyu, kapanggihaken
kaliyan Pinanganten Putri Dewi Siti Sendari, ingkang kaapit dening putri
sakembaran, Pregiwa lan Pregiwati. Prabu Sri Bathara Kresna, Prabu
Punta dewa saha para kadang sedaya, sami dahar kembul bojana.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar